ԹԱՐԳՄԱՆՉԱՑ ՏՕՆԱԿԱՏԱՐՈՒԹԻՒՆ ՔԵՍԱՊԻ ՄԷՋ

Կազ­մա­կեր­պու­թեամբ   Ս.Օ.Խա­չի «Մեղ­րի» մաս­նա­ճիւ­ղի վար­չու­թեան, Կի­րա­կի, 19 Հոկտ. 2014-ին, կէ­սօր­ուան ժա­մը 12:30-ին տե­ղի ու­նե­ցաւ Թարգ­ման­չաց տօ­նա­կա­տա­րու­թիւն Քե­սա­պի Ս. Աստ­ուա­ծա­ծին եկե­ղեց­ւոյ մէջ:

Ձեռ­նար­կը սկ­սաւ մէկ վայրկ­եան յո­տն­կայս յար­գե­լու յի­շա­տա­կը Սուր­իոյ եւ Քե­սա­պի բո­լոր նա­հա­տակ­նե­րուն: Օր­ուան հան­դի­սա­վար Նա­րի­նէ Փա­նոս­եան յի­շեց, թէ Թարգ­ման­չա­ցը հայ­կա­կան մշա­կոյ­թի ընդ­հա­նուր տօնն է: Գի­րե­րու գիւ­տին, հա­յե­րէն թարգ­մա­նու­թիւն­նե­րուն, հա­յե­րէն լե­զուով ստեղ­ծա­գոր­ծու­թիւն­նե­րուն, հայ դպ­րոց­նե­րու կա­ռուց­ման ընդ­հա­նուր տօնն է:

Վար­չու­թեան ատե­նա­պե­տու­հի` Յաս­միկ Թու­թիկ­եան բաց­ման խօս­քին մէջ յի­շեց, թէ 5-րդ դա­րը մեր պատ­մու­թեան մէջ կոչ­ուած է ոս­կե­դար: 405 թուա­կա­նին շնոր­հիւ Մես­րոպ Մաշ­տո­ցին եւ թարգ­մա­նիչ վար­դա­պետ­նե­րուն ու­նե­ցանք մեր գիրն ու գրա­կա­նու­թիւնը, որոնց­մով մենք կր­ցանք պա­հել մեր ազ­գը կո­րուս­տէ: «Ահա­ւա­սիկ 16 դա­ր շա­րու­նակ, մենք ու­նե­ցանք  լու­սե­ղէն կան­թեղ մը, ան­պատ­մե­լի թա­գա­ւո­րու­թիւն մը, որուն ո՛չ ջար­դը, ո՛չ երկ­րա­շար­ժը, ո՛չ սո­վը եւ ո՛չ ալ ու­րիշ որե­ւէ հար­ուած կր­ցաւ յաղ­թել: Հա­յոց լեզ­ուին երե­սունվեց տա­ռե­րը դար­ձան ան­խոր­տա­կե­լի կնի­քը մեր ազ­գին ու անոր յա­ւի­տե­նա­կա­նութ­եան գըլ­խա­ւոր երաշ­խի­քը»:

Գե­ղար­ուես­տա­կան յայ­տա­գ­րին մաս­նակ­ցե­ցան Քե­սա­պի վար­ժա­րան­նե­րէն խումբ մը աշա­կերտ­ներ: Ազ­գա­յին Ու­սում­նա­սի­րաց Մի­աց­եալ Ճե­մա­րա­նի Գ. կար­գի աշա­կերտ­նե­րը ար­տա­սա­նե­ցին «Մեր դպ­րո­ցը» քերթ­ուա­ծը: Ը. կար­գէն Շո­ղակ Ղա­զար­եան աս­մուն­քեց «Գիւ­տին Փառ­քը» իսկ Թ. կար­գէն Շա­ղիկ Լնդ­եան մե­ներ­գեց «Ով մե­ծաս­քանչ» եր­գը: Հայ Կա­թո­ղի­կէ Բա­րե­յու­սոյ վար­ժա­րա­նէն խումբ մը աշա­կերտ­ներ ար­տա­սա­նե­ցին «Ոս­կե­դար­եան մեր քեր­թող­ներ» քերթո­ւա­ծը:

Օր­ուան դա­սա­խօս` Տոքթ. Շո­ղեր Աշըգ­եան ներ­կա­նե­րուն ու­շադ­րու­թեան յանձ­նեց, թէ Քե­սապ վե­րա­դառ­նա­լէն ետք հո­գե­ւոր գետ­նի վրայ մեր վե­րա­կանգ­նու­մը կը սկ­սինք Թար­գման­չա­ցով` եկե­ղեց­ւոյ յար­կին տակ, ինչ որ պատ­գամ մըն է բո­լոր անոնց, որոնք չեն հա­ւա­տար Քե­սա­պի մէջ տի­րող հո­գե­ւոր ար­ժէք­նե­րուն:

Ըն­կե­րու­հին շեշ­տեց, թէ տօն մը նշե­լը անի­մաստ եւ ձե­ւա­կան կը դառ­նայ, եթէ դա­սեր չքա­ղենք ան­կէ, ապա հաս­տա­տեց, թէ մենք հա­րուստ մշա­կոյթ ու­նե­ցող ժո­ղո­վուրդ ենք, մենք մի­ակ ազգն ենք, որ Թարգ­ման­չաց տօն ու­նինք. մենք այն ժո­ղո­վուրդն ենք, որ ռազ­մա­կան պար­տու­թիւնը վե­րա­ծած ենք տօ­նի, Վար­դա­նանց պա­տե­րազ­մին մէջ մենք կը գտ­նենք այն ներ­քին ու­ժը եւ կո­րո­վը, որ մե­զի կ՛ոգե­ւո­րէ դա­րեր շա­րու­նակ: Թարգ­ման­չաց տօ­նը միայն թարգ­մա­նիչ­նե­րու տօնը չէ, այլ` իր մէջ ու­նի հայ լեզ­ուի սկզբ­նա­ւո­րու­մը` մեր գրա­ւոր դպ­րու­թիւնը, ուր նա­եւ հայ մտա­ծու­մը վե­րած­ուե­ցաւ գի­րի եւ դար­ձաւ մեր հա­րուստ մշա­կոյ­թի գան­ձա­նա­կը: Անոր մէջ կայ հայ դպ­րո­ցի հիմ­նադ­րու­թեան խոր­հուր­դը, որ պատ­ճառ դար­ձաւ յու­նա­կան, պարս­կա­կան, ասո­րա­կան ազ­դե­ցու­թեան չէզո­քաց­ման եւ մեր կր­թու­թիւնը դար­ձաւ հա­յե­ցի կր­թու­թիւն:

«Մշա­կոյթն է այն հիմ­նա­կան սիւնը, որուն շնոր­հիւ ազգ մը կր­նայ դի­մա­նալ եւ գո­յա­տե­ւել: Մշա­կոյ­թը ամենա­զօ­րա­ւոր զէնքն է, որով ժո­ղո­վուրդ­ներ կը պա­հեն իրենց ինք­նու­րոյ­նու­թիւնը: Մշա­կոյթն է, որ կը ստեղ­ծէ քա­ղա­քա­կա­նու­թիւն: Մշա­կոյթն է, որ կը ստեղ­ծէ տն­տե­սու­թիւն: Մշա­կոյթն է, որ տե­սիլք կու տայ: Մշա­կոյթն է, որ կը գծէ մեր անց­նե­լիք ճամ­բան», ըսաւ ան:

Բանախօսը անդ­րա­դար­ձաւ Աստ­ուա­ծա­շուն­չի առա­ջին թարգ­ման­ուած տո­ղի ընտ­րու­թեան. «Ճա­նա­չել զի­մաս­տու­թիւն եւ զխ­րատ, իմա­նալ զբանս հան­ճա­րոյ» եւ նշեց, թէ այս նա­խա­դա­սու­թիւնը ամ­բող­ջու­թեամբ մեր ազ­գա­յին աշ­խար­հայ­եացն է, մեր հո­գե­ւոր ար­ժէք­նե­րուն իմաս­տը: Ապա աւել­ցուց, թէ ինչ­պէս անց­եա­լին այ­սօր եւս ու­նինք նոյն հրա­մա­յա­կա­նը` սե­րունդ պատ­րաս­տե­լու մեծ գոր­ծը, ձու­լու­մի վտան­գին դէմ դնե­լու եւ հայ լե­զուն պա­հե­լու հիմ­նա­հար­ցը: Ծա­նօ­թա­նանք օտար մշա­կոյթ­նե­րու, սա­կայն մի­եւ­նոյն ատեն ծա­նօ­թաց­նենք մեր հա­րուստ մշա­կոյ­թը` պա­հե­լով մեր դի­մա­գիծն ու ինք­նու­րոյ­նու­թիւնը:

«Թարգ­ման­չաց սե­րուն­դը մեզ կը թե­լադ­րէ նիւ­թե­ղէնէն վեր բարձ­րա­նալ եւ իմա­ցա­կա­նին ար­ժէք տալ: Բո­լոր ժա­մա­նակ­նե­րուն մէջ հա­յը կրցած է յաղ­թա­հա­րել ամէն տե­սա­կի դժ­ուա­րու­թիւն, որով­հե­տեւ ան կը պատ­կա­նի ոգե­ղէն ազ­գի մը», ըսաւ  ան ու եզ­րա­փա­կեց. «Մենք` Սփիւռք եւ հայ­րե­նիք, մեր եր­կու ուղ­ղագ­րու­թիւն­նե­րով, մեր ազ­գա­յին մի­աս­նա­կա­նու­թեամբ պէտք է յաղ­թա­հա­րենք բո­լոր մար­տահ­րա­ւէր­նե­րը եւ դժ­ուա­րու­թիւն­նե­րը` պա­հե­լու մեր հայ­կա­կան ինք­նու­րոյ­նու­թիւնն ու հայ լե­զուն»:

Նայիրի Մելքոնեան

Աղբիւր՝ «Գանձասար» կայքէջ։

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

You may use these <abbr title="HyperText Markup Language">HTML</abbr> tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>