Բնակչութեան պատկերը

Քեսապի բնակչութեան մասին առաջին տեղեկութիւնները կու գան 19-րդ դարու կէսէն: 1848-ին, Բողոքական Միսիոնարներու հաղորդած թիւին համաձայն, Քեսապ աւանը կը հաշուէր 300 տուն բնակչութիւն:

Քեսապի բնակչութեան մասին ամէնէն ստոյգ տեղեկութիւնը կու գայ 1911-ին տեղի ունեցած մարդահամարէն, որ կատարած է Լաթաքիոյ Երուսաղէմապատկան հոգեւոր տան տեսուչ եւ առաջնորդ՝ Մովսէս Վրդ. Ոսկերիչեան: Մարդահամարին նկատի առնուած են բոլոր գիւղերը առանց յարանուանական խտրութեան: Ըստ այդ մարդահամարին, Քեսապ իր շրջակայ գիւղերով կը հաշուէր 6115 անձ:

19-րդ դարու վերջերուն, տեղի կ’ունենայ երիտասարդութեան գաղթ մը դէպի շրջակայ հայկական գաւառներ եւ օտար երկիրներ: Գաղթին պատճառը տնտեսական դժուարութիւնն էր: Գաղթերը շարունակուած են նաեւ յետագային, որ ազդած է շրջանի բնակչութեան աճին վրայ:

1915-ին, շուրջ 8000 Քեսապցի տարագրեալներէն, արդէն 5000ը զոհուած են :
1919-ին, Քեսապի բնակչութեան թիւը կը հաշուէր 2200 անձ:
1920-ին, ուսուցիչ Սիմոն Այանեան կը ձեռնարկէ նոր մարդահամար մը, սակայն դժբախտաբար հոն տեղ չեն գտած կամ կորսուած են Գարատուրանի եւ Պաշօրտի տուեալները: Ըստ այդ մարդահամարին, Քեսապ եւ շրջակայ գիւղերը կը հաշուէին շուրջ 2363 անձ, որոնցմէ 779 արտասահման կ’ապրէին:
1921-ին՝ 2500 անձ:
1923-ին՝ 3500 անձ:
1947-ի Յուլիս 25-ին, Քեսապի 5100 բնակչութենէն Հայաստան կը ներգաղթեն մօտաւորապէս 2400 անձ:
1955-ին՝ 1632 անձ:
1993-ին՝ 1277 անձ:

Մեծ թիւով Քեսապցիներ կ’ապրին նաեւ օտար երկիրներու մէջ եւ ունին իրենց միութիւնները, ինչպէս՝ Պէյրութ, Ա.Մ.Ն., Գանատա, Ա.Մ.Է. եւ այլ երկիրներ:
Մինչեւ ներգաղթ (1947), Քեսապ շրջանը զուտ հայաբնակ էր: 1947-էն ետք Քեսապի ժողովրդական պատկերը սկսաւ փոխուիլ: Գաղթող Քեսապցիներու տեղ եկան հաստատուելու օտարազգիներ: Անոնք այսօր մեծ ներկայութիւն են Քեսապի մէջ հայերու կողքին: